بوسه

شب دو دلداده در آن کوچه ی تنگ
مانده در ظلمت دهلیز خموش
اختران دوخته بر منظره چشم
ماه بر بام سراپا شده گوش
در میان بود به هنگام وداع
گفتگویی به سکوت و به نگاه
دیده ی عاشق و لعل لب یار
دل معشوقه و غوغای نگاه
عقل رو کرد به تاریکی ها
عشق همچون گل مهتاب شکفت،
عاشق تشنه لب بوسه طلب
هم چنان شرح تمنا می گفت
سینه بر سینه ی معشوق فشرد
بوسه ای زان لب شیرین بربود
دختر از شرم سر انداخت به زیر
ناز می کرد،ولی راضی بود!
اولین بوسه ی جان پرور عشق
لذت انگیزتر از شهد و شراب
لاجرم تشنه ی صحرای فراق
به یکی بوسه نگردد سیراب
نوبت بوسه ی دوم که رسید،
دخترک دست تمنا برداشت
عاشق تشنه که این ناز بدید
بوسه را بر لب معشوق گذاشت!
فریدون مشیری

سیاه پوشیده بود ، به جنگل آمد .. استوار بودم و تنومند !

من را انتخاب کرد ...
دستی به تنه ام کشید تبرش را در آورد و زد .. زد .. محکم و محکم تر ...
به خود میبالیدم ، دیگر نمی خواستم درخت باشم ، آینده ی خوبی در انتظارم بود !
سوزش تبر هایش بیشتر می شد که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد ، او تنومند تر بود ...
 مرا رها کرد با زخم هایم ، او را برد ... و من که نه دیگر درخت بودم ، نه تخته سیاه مدرسه ای ، نه عصای پیر مردی ...
خشک شدم ..
---
بازی با احساسات مثل داستان تبر و درخت می مونه ..
ای تبر به دست ، تا مطمئن نشدی تبر نزن !
ای انسان ، تا مطمئن نشدی ، احساس نریز .. زخمی می شود ... در آرزوی تخته سیاه شدن ، خشک می شود !!!

این مردهای غمگین نازنین

 این نوشته از وبلاگ خانمی به نام الهام برداشت شده، به نظرم خیلی جالبه و از یک خانم بعید!

 یک وقت هایی فکر میکنم مرد بودن چقدر می تواند غمگین باشد. هیچ کس از دنیای مردانه ...نمی گوید. هیچ کس از حقوق مردان دفاع نمیکند. هیچ انجمنی با پسوند «... مردان» خاص نمیشود. مرد ها نمادی مثل رنگ صورتی ندارند. این روزها همه یک بلند گو دست گرفته اند و از حقوق و دردها و دنیای زنان می گویند. در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردها است. یکی از همین مردهایی که دوستمان دارند. وقتی میخواهند حرف خاصی بزنند هول می شوند. حتی همان مرد هایی که دوستمان داشتند ولی رفتند...

 یکی از همین مرد های همیشه خسته. از همین هایی که از 18 سالگی دویدن را شروع میکنند. و مدام باید عقب باشند. مدام باید حرص رسیدن به چیزی را بخورند. سربازی، کار، در آمد، تحصیل... همه از مرد ها همه توقعی دارند. باید تحصیل کرده باشند. پولدار، خوشتیپ، قد بلند، خوش اخلاق، قوی... و خدا نکند یکی از اینها نباشند...

 ما هم برای خودمان خوشیم! مثلن از مردی که صبح تا شب دارد برای در آمد بیشتر برای فراهم کردن یک زندگی خوب برای ما که عشقشان باشیم به قولی سگ دو می زند، توقع داریم که شبش بیاید زیر پنجره مان ویالون بزند و از مردی که زیر پنجره مان ویالون می زند توقع داریم که عضو ارشد هیات مدیره ی شرکت واردات رادیاتور باشد. توقع داریم همزمان دوستمان داشته باشند، زندگی مان را تامین کنند، صبور باشند و دلداریمان بدهند، خوب کار کنند و همیشه بوی خوب بدهند و زود به زود سلمانی بروند و غذاهای بد مزه مارا با اشتیاق بخورند و با ما مهمانی هایی که دوست داریم بیایند و هر کسی را که ما دوست داریم دوست داشته باشند و دوست های دوران مجردیشان را فراموش کنند و نان استاپ توی جمع قربان صدقه مان بروند و هیچ زن زیباتری را اصلن نبینند و حتی یک نخ هم سیگار نکشند!

 مرد ها دنیای غمگین صبورانه ای دارند. بیایید قبول کنیم. مرد ها صبرشان از ما بیشتر است. وقت هایی که داد میزنند وقت هایی هم که توی خیابان دست به یقه می شوند وقت هایی که چکشان پاس نمیشود وقت هایی که جواب اس ام اس شب به خیر را نمیدهند وقت هایی که عرق کرده اند وقت هایی که کفششان کثیف است تمام این وقت ها خسته اند و کمی غمگین. و ما موجودات کوچک شگفت انگیز غرغروی بی طاقت را دوست دارند. دوستمان دارند و ما همیشه فکر میکنیم که نکند من را برای خودم نمیخواهد برای زیبایی ام میخواهد، نکند من را برای شب هایش میخواهد؟ نکند من را برای چال روی لپم میخواهد؟ در حالی که دوستمان دارند؛ ساده و منطقی... مرد ها همه دنیایشان همین طوری است. ساده و منطقی... درست بر عکس دنیای ما.

 بیایید بس کنیم. بیایید میکرفون ها و تابلو های اعتراضیمان را کنار بگذاریم. من فکر میکنم مرد ها، واقعن مرد ها، انقدر ها که داریم نشان میدهیم بد نیستند. مردها احتمالن دلشان زنی میخواهد که کنارش آرامش داشته باشند. فقط همین. کمی آرامش در ازای همه فشار ها و استرس هایی که برای خوشبخت کردن ما تحمل میکنند. کمی آرامش در ازای قصر رویایی که ما طلب میکنیم... بر خلاف زندگی پر دغدغه ای که دارند، تعریف مردها از خوشبختی خیلی ساده است.

دردها فراموش می شوند
ولی همدردها هرگز!!!!
من بودن آنهایی را می خواهم
که حتی یادشان زندگی را زیباتر می کند!!!!

الف : دلم می خواد یه جاده دقیقا از وسط چاردیواریم رد شه

ب : چرا ؟

الف : اینکه وقتی منتظر یه مسافر باشی

برای دیگران اولش قابل احترامه بعد یه مدت خنده داره ....

ب : پس تو هم قبول داری دیوار ها خیلی آدمای پخته ای هستند ؟؟

الف : آره ... بلدند هرچی که دیدند به روشون نیارند ....

حالا تو می خوای گریه کن ... می خوای با سایه ی آباژورت برقص ...

می خوای تو رختخواب یه جای خالی رو بغل کن ..........

اونا درک می کنند آدم یه وقتایی اصلا آدم نیست ............

آب میچکد از چشمانم
دلتنگی های فراموش شده اند بی گمان...!
میلرزند دستانم...
خاطرات هجوم آورده اند بی شک...!
حرکت آهسته اند تمام اتفاقات
و من یادآوریِ حضورت را با حرکت آهسته دوست دارم
... وقتی در آغوش کشیدنت ســــــــــــالها طول میکشد...
قرن ها بعد که از خواب برمیخیزم هنوز دستم روی گونه هایت مانده است...
حرکت آهسته ی بودن با تو را دوست دارم
کاش همه چیز به سادگیِ نوشتن بود...

مثلا به سادگیِ نوشتن این جملات:
تا دیدارت کنار جاده ی قدیمی چیزی نمانده
تا خواندن دیوان چند برگی اشعارت راهی نیست
تا شنیدن خنده های از تهِ دلت...
تا دستهایت...و صدایت...
بودنت...و ماندنت...
بودنت زیباترین تکرارِ مکررات و اشکهایم زلال ترین چشمه های شادمانی...

کیستی که من
اینگونه
به ‌اعتماد
نام خود را
با تو می‌گویم
کلید خانه‌ام را
در دستت می‌گذارم
نان شادی‌هایم را
با تو قسمت می‌کنم
به کنارت می‌نشینم و
بر زانوی تو
اینچنین آرام
;dsjبه خواب می‌روم؟

□

کیستی که من
اینگونه به جد
در دیار رویاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟

مرد را به عقلش نه به ثروتش
زن را به وفايش نه به جمالش
دوست را به محبتش نه به کلامش
عاشق را به صبرش نه به ادعايش
مال را به برکتش نه به مقدارش
خانه را به آرامشش نه به اندازه اش
اتومبيل را به کاراییش نه به مدلش
غذا را به کيفيتش نه به کميتش
درس را به استادش نه به سختیش
دانشمند را به علمش نه به مدرکش
مدير را به عمل کردش نه به جایگاهش
نويسنده را به باورهايش نه به تعداد کتابهايش
شخص را به انسانيتش نه به ظاهرش
دل را به پاکیش نه به صاحبش
جسم را به سلامتش نه به لاغریش
سخنان را به عمق معنایش نه به گوینده اش

از ابتدای مهر بانيت
تا جادوی آبی عشق
خاکساری عاشقانه ام
پرواز حنجره است
و قتی که نامت
هوارا معطر می کند
٬
لب اگر بگشايی
بندری از گل و پر وانه ام
٬
با خواب های خرم می روی و
من با با دبانی از جنون
در جزيره ی مرجانی مرگ
پهلو می گيرم
اکنون که خوشه ی پروين
با مرغ های دريايی
از آن دقيقه ی زخمی و ايستگاه پريشان
می شود .

چقدر زیر باران ماندی
تا چتر شوم
نشد
باران رفت
من
هنوز
چتری بودم
در دست های تو

ﻣﻦ دردِ ﻣﺤﺒﺖ را ، ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺴﭙﺮدم ،
اﻳﻦ عقده ی دﻳﺮﻳﻦ را می دانی و می دانم ...

باران میبارد به حرمت کداممان نمیدانم!



من همین قدرمیدانم باران صدای پای اجابت است



خدا باهمه جبروتش دارد ناز میخرد نیاز کن.

هر گوشه از خانه بوی تن توست

و تیک تیک ساعت شماته دار

به جای تو حرف میزند

و شکوه دارد از نبودنه تو

و ببین 

من دیوانه وار پشت این

نقاب سکوت

سکنا گزیدم .

_______________$$$$$$___$$$$$$$$$$$$
___________$$$$$$$$$$$$___$$$$$$$$$$
_________$$$$$$$$$$$$$____$$_$$$$$$$
________$$$_$$$$$$$_$$___$$$$$$$$$$$
_______$$$$_$$$$$$$$$$$$_$$$$$$$$$$$
________$$$$_$$$$$$$$$$$_$$$$$$$$$$
_________$$$___$$$$$$$$___$$$$$$$
______$$$$$$_____$$$$_________$$$
________$$_______$$$_________$$$$$
______________$$$$$$$_______$$$$$$$
_____________$$$$$$$$$_____$$$$$$$$$
_____________$$$$$$$$$____$$$_$$$$$$
____________$$$$$_$$$$____$$$$_$$$$$$
____________$$$$$$$$$$____$$$$$_$$$$$
__________$$$$_$$$$$$$____$$$$$$_$$$$
_________$$$$_$$$$$$$$____$$$$$$$_$$$$
_________$$$_$$$$$$$$_____$$$$$$$$$$$$
________$$$_$$$$$$$$______$$$$$$$$$_$$$
_______$$$$$$$$$$$$________$$$$$$$$$$_$$

سلام ، حال همه ما خوب است ،
ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور ،
که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند .
با این همه عمری اگر باقی بود ، طوری از کنار زندگی می گذرم
که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد نه این دل ناماندگار بی درمان !
تا یادم نرفته است بنویسم ، حوالی خوابهای ما سال پربارانی بود .
می دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه بازنیامدن است
اما تو لااقل ، حتی هر وهله ، گاهی ، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا ، شبیه شمایل شقایق نیست !
راستی خبرت بدهم ؛ خواب دیده ام خانه ای خریده ام
بی پرده ، بی پنجره ، بی در ، بی دیوار . . . هی بخند !
بی پرده بگویمت ، فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحضه یک فوج کبوتر سپید ، از فراز کوچه ما می گذرد
باد بوی نامه های کسان من می دهد
یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری ! ؟
نه ری را جان !
نامه ام باید کوتاه باشد ، ساده باشد ، بی حرفی از ابهام و آینه ،
از نو برایت می نویسم
حال همه ما خوب است
امـــــا تـــــو بــــــاور مــــــکـــن ! ! !

دیشب در رویای سن پی یدرو بودم

انگاه هیچ موقع آنجا نبوده ام

دختری جوان با چشمانی مثل صحرا و انگار همه اینها همین دیروز بود و نه خیلی دور

نسیم این جزیره استوایی با تمام طبیعت وحشی و آزاد آن

این همان جایی است که دوست دارم زمان طولانی را در آنجا باشم

در این جزیره زیبا

و زمانیکه سامبا نواخته میشود خورشید هم در آسمان اوج میگیرد

و گوشهایم زنگ میزنند و چشمانم میسوزند با این لالایی اسپانیایی تو

من عاشق سن پی یدرو شدم

باد گرم دریا را طی میکند و او هم مرا صدا میکند

و میگوید دوستت دارم

دعا میکردم که آن روزها پایانی نداشته باشند ولی افسوس که خیلی زود سپری شد

نسیم این جزیره استوایی را دوست دارم با تمام طبیعت وحشی و آزاد آن

و این جایی بود که دوست داشتم زمانی طولانی را در آنجا باشم

شعر معروف شهریار

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا                بی وفا  حالا که من افتاده ام از پا  چرا

نوش دارویی و بعداز مرگ سهراب آمدیی             سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

عمر  مارا مهلت امروزو فردای تو نیست             من که یک امروز میهمان توام فردا چرا

نازنینا  ما به نازتو   جوانی داده ایم                        دیگراکنون  با جوانان ناز کن   با ما   چرا

وه  که با این عمرهای کوته  بی اعتبار                    این همه غافل شدن از چون منی شیدا  چرا

شور فرهادم به پرسش  سر به زیر افکنده بود       ای لب شیرین  جواب  تلخ سربالا  چرا

ای شب حجران  که یکدم در دوچشم من نخفت         اینقدر  با بخت خواب آلوده من  لالا چرا

آسمان چون  جمع مشتاقان پریشان می کند              درشگفتم من   نمی پاشد زهم   دنیا چرا

در خزان هجر گل  ای بلبل طبع حزین                    خامشی  شرط وفاداری بود  غوغا چرا

شهریارا  بی حبیب  خود   نمی کردی سفر                      راه عشق است این  یکی   بی مونس وتنها  چرا

یاد دارم یک غروب سرد سرد
می‌گذشت از کوچه‌مان یک دوره گرد
دوره گردم.. دار قالی می‌خرم
دسته دوم، جنس عالی می‌خرم
گر نداری کوزه خالی می‌خرم
کاسه و ظرف سفالی می‌خرم
اشک در چشمان بابا حلقه بست
عاقبت آهی زد و بغضش شکست
اول سال است و نان در خانه نیست
ای خدا شکرت، ولی این زندگی است؟
سوختم، دیدم که بابا پیر بود
خواهر کوچکترم دلگیر بود
بوی نان تازه هوشم را ربود
اتفاقا مادرم هم روزه بود
خم شده آن قامت افراشته
دست خوش رنگش ترک برداشته
مشکل ما درد نان تنها نبود
فکر می‌کردم خدا آنجا نبود
باز آواز درشت دوره‌گرد
پرده اندیشه‌ام را پاره کرد:
دوره گردم ..دار قالی می‌خرم
دسته دوم جنس عالی می‌خرم
خواهرم بی روسری بیرون دوید
آی آقا، سفره خالی می‌خری؟؟؟
آی آقا، سفره خالی می‌خری؟؟؟
اثری از زنده یاد قیصر امین پور